Hai 39 anos falecia en New York o cantante popular Woodrow Wilson Guthrie, Woody Guthrie. Nacera en 1912, no seo dunha família obreira.
A sua intencionalidade musical fica clara nestes versos do seu tema "Tom Joad":
"Onde haxa nenos con fame e que choren, donde a xente non sexa livre, onde os homes loiten polos seus direitos, alí estaré eu..."
En vida padeceu a represión e o boicote do poder, ese mesmo poder que desde a sua morte quixo asimilá-lo. Vagabundo e revolucionário, co seu cigarro entre os beizos e a sua guitarra decorada coa lenda "Esta máquina mata fascistas".
"Mentres haxa naufráxios, desastres, ciclóns, furacáns, linchamentos, axitación sindical, prezos altos e salários baixos, mentres haxa policias de uniforme que combatan contra os folguistas, as cancións do povo e as baladas do povo seguirán adiante"
Nas suas cancións rebela-se unha e outra vez contra os "vixiantes", eses grupos armados de voluntários "respeitáveis" que o mesmo colaboran na represión das insurreccións negras que atacan aos manifestantes a prol da paz en Vietnam, e que naquela época tiñan como vítimas favoritas aos sindicalistas, os negros e os expulsados de Oklahoma, Kanas, Georgia, Tennessee pola combinación de mas colleitas, hipotecas impagáveis e depresión. Loita contra os patróns, defende aos poucos sindicatos que se non se venden. Berra contra o imperialismo.
"E se non deixades que vos dividan os chivatos, e se nos deixades que vos dividan os "vixiantes", e se non deixades que vos divida o racismo, gañaredes".
Enviar um comentário
Nota: só um membro deste blogue pode publicar um comentário.