Lois R. Neto
Gosto das livrarias de vello. E cando digo livraria de vello estou a falar das tendas onde só venden livros, ou estes conforman a imensa maioria do produto ofertado. Pola contra, aborrezo os supermercados das cousas vellas. Tamén hai livros, mais non pasan de ser vellas coleccións regaladas polos xornais, infinitos manuais da autoaxuda ou panfletos de "disidentes" da outra banda do Muro de Berlín pagados pola CIA (por certo, cantos millóns de exemplares de Arquipélago Gulag do fascista Solzhenitsyn se publicarian só no E.I.E.? Non hai nen unha soa livraria, ou supermercado, de vello no que non atopara un par de exemplares). Nestes supermercados do vello ou Tendas de Segunda Man os livros , que poderian vendé-los ao peso, están entre os cascos nazis da segunda guerra mundial e os cotizadisimos Madelman (friquis hai-nos a mans cheas).
As livrarias de vello son-che outra cousas. Certo é que tamén atopas os "disidentes", os manuais de autoaxuda e as coleccións, mais só son unha parte, mínima nas boas livrarias. Teño pasado tardes enteiras revolvendo nos livros. Enchendo os dedos de po mentres atopaba revistas de partidos políticos hai xa tempo desaparecidos. Livros de autores antifascistas hoxe proibidos para a esquerda chachi. Cando levas un par de compras na livraria, o dono xa ve por onde te moves e seguramente te convide a visitar o armacén, onde está o verdadeiramente interesante para calquer marxista-leninista. Dúcias de obras de Marx, Engels, Lenin, Stalin, Mao ou Hoxha, cando non Obras Completas.
As livrarias de vello teñen un problema, a paupérrima oferta de livros na nosa língua. Hai poucos e os poucos que hai, na maior parte das livrarias, son os mesmos, repetidos unha e outra vez. Ainda que hai algunhas que, tendo en conta o pequeno mercado editorial galego, non teñen queixa. Por exemplo O Moucho da Coruña, na Cidade Vella. Alí hai unha aceitável sección de literatura galega.
Na cidade onde vivo non hai onde mercar livro vello. As livrarias que hai, duas, firen os ollos cos seus escaparates inzados de vómitos literários: Pio Moa, César Vidal, Iker Jiménez, Esperanza Aguirre, Ana Botella, Noah Gordon... Mercar un livro nestes estabelecimentos pode resultar complicado se non tes algunha destas inclinacións: o mundo dos templários (que si os cabaleiros templários, que se as espadas templárias, ...), o revisionismo histórico (agora, grazas a Moa, sabemos que o do 36, como en Chile, foi un favor que os fascistas fixeron para salvar-nos do demo vermello que habitaba en Moscova) ou as peripécias de Esperanza Aguirre para salvar-se da inanición.
Por todo isto aposto polas livrarias de vello onde podo ter que apartar os livros que publicaba Fraga cando era ministro, mais sei que vou rematar atopando cousas boas, como a que estou a ler estes dias: História do 1º de Maio, de Maurice Dommanget. Dous euros con trinta céntimos. Etiquetas: GZ |
Enviar um comentário
Nota: só um membro deste blogue pode publicar um comentário.