Destacados
Principais cambios nas prestacións por desemprego (xullo 2012)
Actualizado o 28 de xullo coas modificacions a respecto dos contratos a tempo parcial e a súa compatibilidade coas prestacións

A insurrección siria no seu contexto
Stephen Gowans

Libia e os medios de comunicación "alternativos"

Libia: o Imperialismo e a Esquerda
Stephen Gowans

Khrushchev Mentiu, o libro de Grover Furr agora en inglés

Georgian Times entrevista a Grover Furr

As Tres Bagoas do Mundial

Como en Grecia: érguete e anda

Sete toneladas de Lenin en Seattle

Liberdade Arenas!

Novo couce á Historia: a OSCE aproba declarar o 23 de agosto Día das Vítimas do Estalinismo e o Nazismo

Holodomor:
Falsificando a Historia
Biblioteca
Marxista-Leninista

Textos

ANT entrevista ao fillo de Líster
09/05/2007
A Nosa Terra. Número 1.265

"Polo que falaba meu pai, pensaba que Castelao era do PCE"




"Carrillo inventou o de que Stalin dera a orde (de rematar a loita guerilleira) para que a dirección do partido acatase a súa proposta"


Director do Departamento de Estudos Eslavos da Universidade francesa de Poitiers, historiador e filólogo, Enrique Lister ten múltiplas facetas, todas elas interesantes para ser entrevistado. Pero, nesta ocasión reproducimos un anaco de conversa da que falamos do seu pai, o xeneral Líster, e das vivencias ao seu carón, logo de participar nunha homenaxe que lle ofreceron na súa terra natal.

Que supuxo para vostede o ser fillo de Henrique Líster?

Ser fillo de alguén cunha personalidade tan forte e tan marcada non influíu negativamente, moi ao contrario. As relacións de fillo a pai nunca foron conflitivas porque Líster nunca tentou impornos nada na nosa educación. Para el non existía iso de que hai que facer, tes que facer... El predicaba co exemplo e mostrábanos o xeito de comportarnos, coherente e exemplar en todas as circunstancias.

O escritor Segi Pamiés, fillo de López Raimundo, e o fillo de Santiago Carrillo, tamén dirixentes do PCE, teñen falado e escrito sobre o trauma que padeceron ao ter que mudar non só de país senón de apelido, non sabendo moi ben quen eran.

O meu caso é aínda máis complicado. Nacín en Moscova no 1941, dous días despois comezou a guerra. No 1944 o meu pai pasou a ser xeneral do exército polaco. Unha lei dicía que todos os membros do exército polaco e as súas familias eran, automaticamente, cidadáns polacos. Desde o 1946, en que chegamos a París, até o 1950 eu fun apátrida. Botáronos de Francia e fómonos vivir a Hungría. Logo a Checoslovaquia. Isto supuxo aprender unha nova lingua, afrontar unha nova realidade. O meu pai axudounos moito porque sempre nos inculcou que o primeiro que había que facer era aprender a lingua do país, os seus costumes, respectar as tradicións... Tiven a nacionalidade checoslovaca, volvín á URSS realizar os meus estudos. Logo tiven a nacionalidade cubana. Despois a española e, agora teño a nacionalidade francesa. Até o 1977 levei o nome de Enrique López pero eu sempre souben quen era e quen era meu pai, ao contrario doutras testemuñas. Eu creo que hai moito conto. Para min a vida que levei non foi un problema, ao contrario.

Cantas línguas fala hoxe...

Ben seis linguas. Outras moitas, como o galego, compréndoas, léoas...

A Galiza do xeneral Líster

Cando soubo vostede que existía Galiza?

Antes de saber que existía España souben que existía Galiza. Estaba presente nas conversas co meu pai. Pasaba moitas noites falándonos de Galiza e mostrándonos, por exemplo, o libro Galicia Mártir, de Castelao, e traducíndonos o que alí poñía. Tamén nos falaba constantemente da súa aldea, da sua xuventude, das súas aventuras, da cultura... Pero sempre era Galiza, non era España.

Pero Castelao non era comunista.

Eu pensei toda a vida que Castelao era membro do partido porque meu pai falaba del con tanta devoción, con tanto amor, que non podía nin imaxinar que non fose do Partido. Falaba del o mesmo que falaba dos membros máis queridos do PCE.

O partido estaba omnipresente nas súas vidas. Cando Líster racha co PCE, como o viviron?

A ruptura, coma todas, foi un proceso. As contradicións non xorden no PCE no sesenta e oito como afirman moitos. Estou capacitado para dicir, por que a partires dos 16 anos o meu pai falaba estes asuntos comigo, que viñan moi de atrás. A ruptura non foi pola chegada dos tanques rusos a Checoslovaquia. Se non fose iso tería sido outtra circunstancia. As diferenzas máis claras comezaran dez anos atrás. Tamén hai que ter en conta que no estranxeiro foron moitos os membros do PCE que seguiron a meu pai, o que posibilitaba manter relacións e lle daban mesmo soldez á súa postura.

Pero Líster estaba sobre todo enfadado con Carrillo.

Si, pero este enfado viña xa de cando rematou a guerra. A gran discusión entre Carrillo e Líster xurdiu pola loita guerrilleira. Non é que Líster fose un extremista que quixese manter a metralleta entre os dentes desde finais da guerra até a Transición. El afirmaba que cando un partido se pronuncia pola loita armada está na obriga de enfocar todas as forzas, humanas e materiais, no proxecto. Se se fai, como defendía Carrillo, para presionar os socialistas e a opinión pública mundial é un acto criminal, pois enviábase á morte a moitos militantes nunha estratexia que non tiña ningunha perspectiva de futuro. Líster defendía que non se podían manter as dúas posturas á vez. Que a loita armada non se podía manter como complemento doutras políticas.
Líster e Carrillo

Segundo denunciaban guerrilleiros como O Piloto, o PCE deixou abandonados moitos militantes.

Existía o mito de que era o PCE quen dirixía e controlaba toda a guerrilla. Era mentira. Había outros moitos grupos como os socialistas ou os anarquistas e, outros, que non lles quedou máis remedio que botarse ao monte. O repregamento dos guerrilleiros a Francia decretada por Carrillo sen tomar antes as medidas axeitadas foi un acto totalmente criminal. A xente non podía volver á cidade porque estaban queimadas, quedar no monte tampouco por que non tiñan axuda... Aínda por encima, o partido consideraba indisciplinados os que se vían na obriga de seguir loitando para sobrevivir.

Por que o PCE tomou esa decisión?

Carrillo inventou a andrómena de que foi unha orde de Stalin. Iso é unha aberración. A razón é moi simple: Stalin nunca daba ordes dese tipo, era demasiado fino, demasiado intelixente. Que nunha conversa podía suxerir que había que procurar fórmulas... combinar... Puido ser. Pero Stalin era un ex seminarista ortodoxo e por onde pasa un seminarista ortodoxo, un xesuíta non ten nada que facer. Stalin nunca daba unha orde directamente, nunha pillaba os dedos. Carrillo inventou o de que Stalin dera a orde para que a dirección do partido acatase a súa proposta.

Existía xa un pacto do PCE...

Existía, e vai ti saber cal era verdadeiramente ese pacto.

A Nosa Terra, en 1946, xa falaba dun pacto para a restauración borbónica no fillo de Don Juan, arremetendo contra o PCE, entre outros, por ese pacto.

Ese foi o problema. Como o foi a ilegalización do PCE en Francia, episodio fundamental ao que Carrillo, Dolores Ibarruri e Fernando Claudín lle dedican nas súas memorias só unhas liñas, cando foi algo fundamental para a súa política. A ilegalización do PCE en Francia non foi unha peripecia ao abeiro da guerra de Corea e da posibilidade dunha III Guerra Mundial. A OTAN crease en 1949. Portugal propón que sexa admitida España. Pero non o é... Pero os aliados non poden ir á construcióndunha forza política en Europa sen incluír a Península Ibérica, con Canarias, o Sáhara... Os americanos procuran un truco, España non entra na OTAN per nós asinamos un tratado bilateral. Pero en España, segundo a propaganda estase a desenvolver unha loita guerrilleira potentísima. Os fascistas, para manterse, tamén magnifican esta loita. Nesa atmosfera dun movemento armado en moitos puntos do país, dirixido polos comunistas desde Francia... había que combater ese movemento por parte da OTAN, Pero para liquidalo era preciso liquidar a base loxística, que estaba en Francia e que era o PCE. Instalar as bases armadas nun país infesto pola guerrilla comunista era unha loucura... Por iso liegalizaron o PCE en Francia e lles fixeron ver que estaba baixo control. Por iso desapareceu a loita guerrilleira. Os servizos secretos estadounidenses seguramente tiñan información de dentro do partido. A ilegalización podía tamén ser a desculpa interna para acabar coa loita guerrilleira. Demasiadas coincidencias...

Despois veu a política do PCE de reconciliación nacional...

E Líster nunca estivo contra a reconciliación dos españois senón en contra de como o deseñou Carrillo. Foi unha claudicación por parte do PCE de continuar cunha política de transformación social en España. Por outra parte, a Líster e a Carrillo separounos a interpretación que cada un realizou da revolución cubana. Líster viuna con esperanza, non así Carrillo. Polo demais, existiu unha interpretación abusiva por uns e outros polos lazos que unían a Líster co Che Guevara. Existía amizade verdadeira e admiración mutua. Carrillo acusaba a Líster de apoiar o Che, cando Líster o admiraba pero non estaba de acordo coa súa teoría da focalización. Aínda así, acusaban a Líster de esquerdista e de partidario da loita armada...

Veu logo a Transición...

E Líster analizou que aquela política impulsada por Carrillo significaba a desaparición do PCE. Moitos non o crían, pero a realidade non mente.

Hai posibilidade de que o legado de Henrique Líster veña para Galiza?

O legado de Líster onde ten que estar é en Galiza. É unha parte pequena da súa importante historia. Estou disposto a traballar coa Xunta para tentar xuntar todo o seu legado, que aínda está bastante disperso e non totalmente catalogado. O que posuímos eu e os meus irmáns está á disposición dos galegos. Hai que ver se se restaura a súa casa, ou onde é mellor instalalo. Hai que ter en conta que o internacionalismo de Líster, o ser xenreral de catro exércitos en catro países, non lle priva de ser profundamente galeguista. Comentaba, por exemplo, así aparecen nas memorias, como o seu enfado con Ernest Hemingway ven porque lle di que non é español. Cando o escritor pensa que ten a grande exclusiva, Líster dille que é galego e o xornalista enfadase todo.

Etiquetas: ,

1 Comments:

Enviar um comentário

Nota: só um membro deste blogue pode publicar um comentário.

<< Início
 
Contacto
Música ESONS
Última actualización (13/09/12):
Il Nostro Rancore, Trade Unions
Poesia VERSOS DE COMBATE
Última actualización (24/8/12):
Amencer, Florencio Delgado Gurriarán
Tradutor-Translator-Переводчик-Übersetzer
Arquivo
Pesquisas

ENP Estoutras Notas Políticas. Resolución 1024x768
ecoestadistica.com