Holodomor: Falsificando a Historia

Madialeva


Sebastopol, cidade da Ucraína, acolle estes días unha exposición que tenta demostrar a veracidade do Holodomor, verba que empregan os anticomunistas ucraínos para referirse a unha fame masiva presuntamente organizada polos bolxeviques, concretamente polo mesmiño irmán de Lúcifer, pola besta comenenos, polo monstro zugasangue, polo irmán chungo de Jason, polo tipo que deixa ao fulano da serra eléctrica da Matanza de Texas como un paspán Hare Krishna. Si, por Stalin.

Certo que houbo fame na Ucraína. Así é. Mais non é menos certo que tamén houbo fame en Kazakhstan e no sur da Rusia. Aínda que a investigación histórica (científica) está dando os primeiros pasos, iso si, deixando xa en evidencia as propagandísticas interpretacións de “istoriadores” preocupados por ensinarnos a maldade do sistema socialista ao tempo que agochan a colaboración dos seus heroes cos nazis, todo fai indicar que as causas da fame, reiteramos que non só na Ucraína, hai que buscalas, especialmente, nunha combinación entre: unha terríbel seca que durou de 1930 a 1932, o aberto enfrontamento dos bolxeviques contra os filonazis ucraínos e os kulaks (coas súas continuas sabotaxes), unha epidemia de tifos que varreu toda a rexión, e por último, os comprensíbeis erros do sistema soviético (desorganización, falta de experiencia, radicalismo ultraesquerdista dalgunhas capas, etc.) Os nazis foron os primeiros en promover a visión dominante no Occidente sobre o Holodomor, e os seus aliados ucraínos apresuráronse de coller o relevo. Despois, como todas as mentiras sobre a historia da Unión Soviética, foi empregada polos imperialistas occidentais, quen, como non?, ían contar coa oportuna axuda de innumerábeis organizacións pequenoburguesas, especialmente trotskistas, para facernos esquecer a orixe verdadeira dunha pésima película da que se estrea estes días a enésima secuela.

Agora é o Presidente ucraíno, ese grande namorado da OTAN, Viktor Yushchenko, quen abandeira unha campaña nacional para dar a coñecer a “auténtica” historia da Ucraína e para que se recoñeza como crime contra a humanidade o suposto holocausto ucraíno. Incluso gastou un bo anaco dos orzamentos estatais para encher o país con monumentos de lembranza ao Holodomor, o que deu pé a Leonid Grach, deputado opositor, a comentar que Yushchenko era culpábel da única fame provocada na Ucraína, a que se estaba a vivir agora: «Gastou millóns nisto. Xusto cando os nosos médicos, mestres e obreiros están loitando por gañarse a vida. É Yushchenko quen está a orquestrar unha moderna fame na Ucraína». Mentres institucionaliza ao nazi Bandera como heroe da Ucraína, fai propaganda do Holodomor por todos os recunchos do país. Yushchenko asistiu a exposición organizada en Sebastopol e comentou polo miúdo as supostas imaxes do holocausto perpetrado polos roxos.

O escándalo é monumental. Historiadores e políticos da oposición alporizáronse ao comprobar que eran as mesmas fotografías de sempre, as mesmas imaxes falsas que non correspondían á Ucraína dos anos 30. Son as mesmas imaxes coas que o multimillonario empresario dos medios de comunicación, o norteamericano Hearst, inzou as portadas dos seus xornais a finais dos anos trinta. As mesmas que podemos ver na embaixada ucraína en Norteamérica. As mesmas que se ven en canta exposición hai para reescribir a historia, como aconteceu non hai moito no Parlamento Europeo. As mesmas que decoran os portais electrónicos dunha morea de organizacións anticomunistas ucraínas que pulan por transcribir a historia segundo os seus intereses. As mesmas, tamén, que serviron de material “científico” a grupos esquerdistas anticomunistas para empregar como contraforte do seu discurso antisoviético. En fin, un ingrediente máis da masa que a formigoneira capitalista elabora para solidificar un paradigma totalitario que mantén enlamados nun colete de tópicos a boa parte da esquerda mundial.

E por que esta teima por empregar as mesmas imaxes falsas de sempre? Para que correr o risco de, como agora, ficar en ridículo? Pódese comprender na Norteamérica dos anos 30. Como carafio se ía coñecer a verdade? Tampouco causa sorpresa que as utilicen nas súas estrambóticas publicacións os modestos grupellos dereitosos ucraínos. O que xa nos debe encamiñar á auténtica razón é que sexa os propios dirixentes da Ucraína, os seus brazos institucionais, quen boten man, máis unha vez, das sempiternas imaxes. A razón é ben sinxela: non hai outras fotografías.

Cando en xaneiro deste ano o presidente Yushchenko encetou a súa cruzada pola súa particular verdade histórica, instou ao Servizo de Seguridade da Ucraína (SBU) a desclasificar todos os documentos relacionados coa suposta represión soviética. Como non aparecía máis nada, o SBU montou en cólera contra os pobres arquiveiros, acusándoos de non faceren ben o seu labor. O certo é que os arquivos ía boa que estaban todos desclasificados. Cóntao a responsábel da Comisión Estatal dos Arquivos da Ucraína entre setembro de 2006 e abril de 2008, Olga Ginzburg: «Xa desclasificamos todos os documentos hai moito tempo. Estudáronse durante anos». Vadim Kolesnichenko, do Partidos das Rexións, aclárao con sinxeleza: «Non hai documentos que demostren que existira algo parecido a un xenocidio do Kremlin contra os ucraínos. Simplemente porque non houbo xenocidio. O que hai é un desexo por retratar a Rusia como inimiga da Ucraína. A historia é para os científicos, e cando son os servizos especiais os que queren estudar a historia a cousa sempre acaba mal.»

Pasamos xa as imaxes falsificadas. Hai moitas máis das que poñemos aquí. Aínda que para comprobar o grao de dexeneración dos actuais gobernantes de Ucraína, abonda coas seleccionadas. As imaxes da exposición, que queren facernos crer que retratan a Ucraína de 1936, corresponden na súa inmensa maioría a realidades doutros países. Especialmente son imaxes da Gran Depresión norteamericana de principios dos anos trinta do século pasado e do período de fame que padeceu a rexión do Volga entre 1921 e 1923 após a Primeira Guerra Mundial e a Guerra Civil que enfrontou aos bolxeviques cos imperialistas e os gardas brancos.

IMAXES

Fíxense nas imaxes sinaladas neste panel da exposición de Sebastopol




Fotografía de Ben Shahn: “Bendito País”. Data de outubro de 1935. Trátase dunha familia nun asentamento de Arkansas.




Fotografía de Dorothea Lange. Retrata unha familia que vive na miseria en Oklahoma County. É de agosto de 1936.




Outra fotografía de Dorothea Lange. Vemos a dous nenos que, en novembro de 1936, viven nun campo de refuxiados en California por mor da seca que asolaba Oklahoma.




Fridtjof Nansen, diplomático e científico noruegués, na súa condición de Alto Comisionado da Sociedade de Nacións, viaxou a Rusia durante a fame de 1921. A imaxe, na que Nansen aparece o primeiro pola esquerda, está tomada na cidade rusa de Sarátov, na bacía do río Volga.




Outro expositor en Sebastopol




Nunha ampliación da imaxe pódese ler que a fotografía está tomada en Jarkov, segunda cidade ucraína en número de habitantes, en 1933.




A imaxe realmente corresponde ao cemiterio de Buzuluk en decembro de 1921.




Fixémonos aquí na fotografía da esquina superior dereita




Tamén estamos aquí ante unha imaxe tomada na expedición que Nansen realizou á rexión do Volga a principios dos anos 20.




O presidente ucraíno, Viktor Yushchenko, xunto a outros compunxidos visitantes




A imaxe sinalada xa foi empregada polo goberno ucraíno a finais de marzo de 2007, dentro da campaña polo recoñecemento do xenocidio, (que como explica a imaxe foi causado en 1933 polo NKVD!)




A fotografía orixinal é de 1922 e foi utilizada na “Exposición da Axuda Humanitaria Americana á Rusia Soviética durante a Fame de 1921-1923”. Actualmente está en Xenebra, no arquivo da Axuda Internacional ás Crianzas.




As verbas do panel escritas en amarelo din: “Dicir a Verdade. Desvelar a Memoria”




Imaxe tomada en novembro de 1921 na cidade de Sarátov. A imaxe atópase nos arquivos de Nansen.
Fontes:

Rewriting Ukrainian history: truth or Falsification?, Russia Today, 3 de abril de 2009.
Erroneous famine photos spark foul cries, Russia Today, 10 de marzo de 2009.
Um Outro Olhar Sobre Stáline, Ludo Martens.

A maioría das imaxes foron extraídas de distintos portais da Ucraína e Rusia, como poden ser a páxina 2000 ou The New Russian Forum. As imaxes correspondentes á Grande Depresión norteamericana pódense ver no portal Shorpy.