« Benigno Álvarez refuga, prá súa comunicación oral ou escrita, o castelán, porque os traballadores galegos non saben falar este idioma.(...) Velahí como nos congresos e asambleas do seu partido en Madrid se nega a falar en castelán e non había máis remedio que poñerlle un tradutor.»
Luis Soto. Castelao, a U.P.G. e outras memorias. Ed. Xerais. 1983.
Antón
ResponderEliminarBoas camaradas. Sobre Benigno Álvarez recomendo o libro de Santiago Prol que A Nosa Terra publicou en 2008: Benigno Álvarez. Un comunista na Galiza dos anos 30.
Con Connolly, outro exemplo.
Saúde!