Sobre Stalin e o "culto á persoalidade": 4

Stalin critica o dramaturgo Afinogenov por usar o termo “Vozhd” (líder) para se dirixir a el:

Despois de ler, en 1933, o manuscrito da obra A Mentira de A. N. Afinogenov, Stalin dirixiulle unha extensa carta ao dramaturgo. Na posdata escribiu: «P.D. O que vostede di sobre ‘o líder’ (vozhd) non é útil. É algo mao e, se mo permitir, indecente. Non é unha cuestión dun ‘líder’, senón dunha dirección colectiva –o C.C. do Partido. I. St[alin]». De que falaba Stalin? Un dos protagonistas da obra, o asistente Comisario Riadovoy, mentres discutía co antigo opositor Nakatov, afirmou con sentimento: «Falo do noso Comité Central... Falo do líder que nos guía, quen arrincou a máscara a moitos líderes que, malia á súa preparación e ilimitadas posibilidades, se mostran agora impotentes. Falo da persoa cuxa forza radica na confianza de granito de centos de millóns de persoas. O seu nome na lingua dos homes do mundo soa como o símbolo da fortaleza da causa Bolxevique. E este líder é invencíbel». Stalin editou e corrixiu esta diatriba coa súa propia man, facendo esta modificación esencial: «Falo do noso Comité Central que nos guía, quen arrincou a máscara a moitos líderes que, malia á súa preparación e ilimitadas posibilidades, se mostran agora impotentes. Falo do Comité Central do partido dos comunistas da terra dos Soviets, cuxa forza radica na confianza de granito de centos de millóns de persoas. A súa bandeira na lingua dos homes do mundo soa como o símbolo da fortaleza da causa Bolxevique. E este liderado colectivo é invencíbel».

O 27 de xaneiro de 1937, despois de ver a película “O Gran Cidadán” [Velikiy Grazhdanin] (o argumento desta película do director F. M. Ermeler aseméllase á historia do asasinato de S. M. Kirov), Stalin escribe unha carta a B. Z. Shumiatskii, responsábel administrativo da cinematografía soviética, en que el dá a seguinte directiva, concreta e ben coñecida: «Vostede debe excluír calquera mención a Stalin. Deberá substituíla polo C.C. do Partido.» (Surovaia drama naroda. Uchenye i publitsisty o prirode stalinizma. Sost. IU. P. Senokosov. Moscova: Politizdat, 1989).

En 1936 publicouse un esbozo biográfico da vida de Sergo Ordzhonikidze compilado por M. D. Orakhelashvili. Stalin leu o libro e realizou moitas anotacións nas súas páxinas. No esbozo, por exemplo, a crise de xullo de 1917 relátase así: «Nesta difícil etapa para o proletariado, cando moitos vacilaron diante do perigo que se achegaba, o camarada Stalin mantívose firme no posto de líder do C.C. e do Partido en Petrogrado. [Lenin estaba na clandestinidade –L. M.]. O camarada Ordzhonikidze estaba constantemente con el, dirixindo unha enérxica e incondicional loita polos lemas leninistas do Partido.» (íbid.; páx. 33). Stalin subliñou esas palabras, e na marxe da folla escribiu en lapis vermello: «E que pasa co C.C.? E co Partido?» Noutra pasaxe, o VI Congreso do POSDR (verán de 1917) discutía sobre como Lenin, na clandestinidade en Razliv, «daba directrices sobre as cuestións a tratar na axenda do Congreso. Para recibir as directrices de Lenin, o camarada Ordzhonikidze, por orde de Stalin, foi dúas veces á cabana de Lenin». Stalin formula outra vez esta pregunta: «E o C.C., onde está?».

- L. Maksimenkov, en Al’manakh ‘Vostok’, 12 de decembro de 2004. Tamén en Iulia Ivanova, The Dreaming Doors. Citado en Grover Furr, As Mentiras de Khrushchev (de próxima publicación).