A fuga dos 15 prisioneiros de guerra, o pasado mércores 2 de xullo, foi consecuencia directa da desprezábel conduta de César e Enrique, que traizoaron o seu compromiso revolucionario e a confianza que neles se depositou.

Independentemente dun episodio como o sucedido, inherente a calquera confrontación política e militar onde se presentan vitorias e reveses, mantemos vixente a nosa política por concretar acordos humanitarios que logren o intercambio e ademais protexan á poboación civil dos efectos do conflito. De persistir no rescate como única vía, o goberno debe asumir todas as consecuencias da súa temeraria e aventureira decisión.

A loita por liberar aos nosos e demais combatentes políticos presos sempre estará á orde do día no conxunto das unidades farianas, especialmente na súa dirección. A todos eles levámolos na mente e no corazón.

O camiño por acadar as transformacións revolucionarias, en ningunha parte do mundo nin en ningún momento da historia foi doado, todo o contrario, e por iso o noso compromiso medra ante cada novo reto ou dificultade.A paz que require Colombia debe ser resultado de acordos que beneficien ás maiorías, non vai ser a paz dos sepulcros sostida sobre a corrupción, o terror do Estado, a felonía e a traizón. As causas polas que loitan as FARC-EP seguen vivas, o presente é de loita e o futuro é noso.