Hugo Ruis 28/0211
 Caeulle de todo a Libia nestas horas difíciles, cando o que máis necesita é que se respecte o dereito soberano do seu pobo a determinar sen violencia os cambios internos que prefira, inclusive o dos seus gobernantes. En troca, buques de guerra da OTAN listos para unha invasión militar asexan as súas augas territoriais, mentres a Casa Branca intervén descaradamente o ordena a ONU a imposición de sancións, ao tempo que as quenllas mediáticas, faltando á obxectividade máis elemental, reciclan campañas demonizadoras.
Agora acaba de se introducir o toque rancio que faltaba coa entrada en xogo dos esquecidos e esquecedizos aristócratas que comezan a se disputaren o trono daquela desaparecida monarquía en 1969 que entregou mansamente os recursos petroleiros de Libia ás feroces transnacionais enerxéticas. Mohamed al Senussi, quen reside en Londres, e Idris al Senussi, casado cunha dama española que chorrea litros de sangue azul, son os protagonistas da puxa polo retorno da submisión, que tanto gusta aos centros de poder hexemónico.
Competindo nas súas linguaxes sibilinas, cada un se ofrece como mellor poxador, para contribuír, din, á solución da crise libia, mais baixo a fórmula da volta á torca, e ben apertada, por certo, xa se sabe por quen. |
Enviar um comentário
Nota: só um membro deste blogue pode publicar um comentário.