 Onte, domingo 5 de xuño, após unha longa batalla contra o cancro, finou o comunista Ludo Martens.
A finais dos anos 60 funda a revista AMADA (“Todo o poder para os obreiros”), de clara orientación antirrevisionista que critica ao reformista Partido Comunista de Bélxica. O núcleo militante ao redor da revista celebra dez anos despois, en 1979, o congreso fundacional do Partido do Traballo de Bélxica, do que Ludo Martens sería Presidente durante moitos anos.En 1999 abandonou o cargo para se trasladar ao Congo e proseguir o seu traballo na antiga colonia belga, un dos seus principais campos de batalla.
Autor prolífico, entre as súas obras podemos destacar o seu relato antirracista Tien gekleurde meisjes (Dez nenas de cor). En 1985 escribe Pierre Mulele ou la seconde vie de Patrice Lumumba, en que narra a vida do revolucionario congolés Pierre Mulele. Tamén importante foi o seu O Partido da Revolución onde o autor achega os seus 30 anos de experiencia militante comunista. En La contre-révolution de velours (A contrarrevolución de veludo) describe os distintos movemento contrarrevolucionarios que se deron nos países do leste e, tamén, os propios fallos internos que explican a vitoria deses.
Mais sen dúbida, o libro que deu a coñecer a Ludo Martens en todo o mundo foi o seu Un outro ollar sobre Stalin. Unha obra valente que foi precursora no estudo de Stalin e da súa época desde un enfoque oposto ao paradigma anticomunista imposto por revisionistas e burgueses. Un traballo que, á luz dos recentes descubrimentos sobre a historia da Unión Soviética e de Stalin, adquire aínda máis valor. Curiosamente, na nota necrolóxica que hoxe publica o PTB, esquécense deste fundamental libro.
Morre un loitador antirracista e, alén das discrepancias lóxicas que cada un poida ter, un comunista que foi un dos primeiros antirrevisionistas europeos. Que en paz descanse. |
Unha gran perda para o MCI... DEP.