|
| Entrevista con Hassan Hajj Hussein, deputado de Hezbola
|
| 27/08/2006 |
Eu son deputado libanés e non un instrumento de Irán.
Publicado en Página/12
Por Eduardo Febbro
No méio do po que levantan as máquinas a traballar nos edifícios derrubados da rua Ragheb Harb, en Haret Hrik, o subúrbio chiita de Beirut, o deputado Hassan Hajj Hussein resposta ao teléfone, posa para unha fotografia, fala coa xente e non deixa de mover-se. Este político libanés, nado en baalbe, é un dos máis coñecidos deputados eleitos baixo as bandeiras de Hezbolá. Ten un estilo contundente, sen viravoltas nen frases evasivas. As suas declaracións son como puños directos á face do adversário.
Nesta entrevista con Página/12 Hassan Hajj Hussein reposta aos principais interrogantes que a comunidade internacional se fai sobre o movimento chiita libanés: o que el chama as agresións israelies, a pasividade do mundo durante a guerra, as reclamacións de Hezbolá, o seu hipotético desarme, a reconstrucción do Líbano e o atentado de 1992 contra a embaixada israelí de Buenos Aires.
- Os analistas ocidentais temen que Hezbolá leve a guerra con Israel fora das fronteiras do Líbano. Ese temor basea-se, fundamentalmente, no atentado contra a embaixada de Israel en Buenos Aires, en 1992, reivindicado por unha rama de Hezbolá.
- Hezbolá nunca cometeu nen reivindicou nengún atentado fora do país, incluido o de Buenos Aires. O primeiro atentado contra a embaixada, o segundo, o terceiro, o cuarto ou o quinto, todos os atentados que vosté desexe, Hezbolá nada tivo a ver con iso. Nós non temos nengunha responsabilidade en nengún atentado que se cometa fora do território libanés ocupado. Nunca o reivindicamos. O noso obxectivo consiste en liberar o noso território ocupado, liberar aos nosos prisioneiros e protexer a nosa soberania. Nunca apoiamos ou estivemos implicados en operacións dese tipo, endexamáis apoiamos ideolóxicamente o materialmente ese tipo de operacións.
- Hezbolá estaria de acordo con participar nun diálogo de paz mália todo o acontecido?
- O líbano ficou destruido. Os danos foron padecidos por todas as comunidades, chiitas ou sunitas. As rotas, as fábricas. as pontes, o aeroporto, os portos, os cuarteis do exército, iso non foi unha guerra contra unha comunidade senón unha guerra contra o Líbano e a sua estabilidade. Toda a história de Israel é unha história de terrorismo e agresións. Mais ocidente non quer aceitar a realidade. Israel é un país que foi criado noutro lugar. Esa é a orixe de todos os males desta rexión. O éxodo do 48, a matanza dos palestinos, as matanzas cometidas por Beguin, despois a guerra do 56, a do 67, a ocupación de territórios e de Xerusalén, as ocupacións do Líbano, as matanzas de Chabra e Chatila cometidas por Ariel Sharon, despois Primeiro Ministro. Mália todos os procesos de paz, nunca houbo resultados. Continuamos ameazados por Israel mais nós queremos construir o noso país, queremos a paz e a prosperidade. Pergunto-me: onde está o proceso de paz? E a conferéncia de Madrid? E as mentiras de George Bush? Non hai paz.
- Un dos principais ataques que se lle fai a Hezbolá é estar teledirixido por Irán.
- Lanzo-lle o desafio de que aporte a máis mínima prova de que somos un instrumento de irán. Non hai iranies que combatan nas nosas filas, non hai iranies mortos en combate. Es son deputado libanés e non un instrumento de Irán.
- E as armas?
- As nosas armas non son iranies- As nosas armas son norteamericanas, vendeu-no-las George Bush.
- Mais o foguetes que Hezbolá dispara contra Israel son iranies.
- Si, mais tamén temos foguetes norteamericanos. As armas venden-se e mercan-se no mercado internacional. Se vosté precisa armas vendo-lle as que queira. Acusa-se-nos de ter armas, mais Israel tamén as ten. Quen esnaquizou todos os edifícios que vosté ve? Sabe quen? Os mísiles norteamericanos, por avión e por barco. Os civís padeceron a choiva de bombas.
- A crise da rexión medrou ainda máis coa oposición de Síria a que se despreguen soldados da ONU no sector leste da fronteira sírio-libanesa e a ameaza de criar esa fronteira co Líbano. Para Hezbolá, que ten en Síria un grade aliado, esa é unha pésima perspectiva.
- Antes de que comece a discutir calquer opción, a comunidade internacional deve levantar o embargo sobre o Líbano. Esa é a prioridade e non pregar-se ás condicións israelies.
- Precisamente, unha das esixéncias máis reiteradas por parte de Israel o o resto da comunidade internacional é o desarme de Hezbolá.
- Isa é unha cuestión de política interna libanesa. Antes de resolver a cuestión do desarme de Hezbolá hai que solucionar as causas desa cuestión. As granxas de Shebaa, a soberania libanesa, as agresión ao Líbano, as ameazas israelies. Non é moi normal que que queiran tratar os resultados antes de tratar as causas. Non é posível que exista un acordo de paz con Israel. Israel deve abandonar as granxas de Shebaa que ocupou, liberar aos nosos prisioneiros, deixar de agredir-nos. Tamén é esencial o retorno dos palestinos ás suas terras.
- Estamos no bairro de Haret Hrik, un dos máis destruidos polas polas bombas. Visívelmente, Hezbolá asume a axuda aos danificados. Como se vai organizar esa axuda nas vindeiras semanas?
- Realizamos un censo para saber cantos departamentos e edifícios están destruidos. Lamentávelmente imor ter que viver nestas condicións que vosté ve durante bastante tempo. Nos subúrbios do sul de Beirut hai 500 edifícios destruidos, edifícios cunha méia de entre oito e dez pisos. Tamén tomamos rápidas medidas para axudar á povoación a que teña un domicílio durante un ano até que reconstruamos edifícios e casas. Isa é a nosa responsabilidade. Segundo a situación de cada persoa, nós pagamos 10 mil dólares para que a xente teña un teito e poida mercar algúns móveis.
- Tratase de cantidades de diñeiro consideráveis: 10, 12 mil dólares por família é importante. De onde provén ese diñeiro?
- Non, non é suficiente para axudar ás nosas famílias. Por iso é preciso que os franceses, arxentinos, belgas, etc., nos envien diñeiro para financiar a reconstrución. Nós somo os agredidos e o resto dos países, agás algunha excepción, non detiveron a agresión. O menos que poden facer e axudar con diñeiro para financiar a reconstrución. Mais eu non digo que dean o diñeiro a Hezbolá, non, que o envien ao governo libanés. Nós somos musulmáns e pagamos a zacat, que é unha contribución que todo o mundo paga voluntáriamente. Daí provén o diñeiro.
- A forza internacional da ONU comeza a despregar-se no Líbano, cun cámbio fundamental. Franza, que anunciara o envio de 200 homes, incremetou a cifra a case dou mil, facendo que a contribución militar da Unión Europea se eleve a 7000 soldados.
- Nós non temos nengunha restrizón, ainda que coidamos que o problema que quen Franza é que, desde hai moito tempo, carece dunha política independente. Sucumbe á presión norteamericana. No mundo non hai máis países independentes. A meirande parte deles sucumben. Con Arxentina acontoce outro tanto. Eses países que sucumben fan o que Estados Unidos quer e iso levou á destruizón de Médio Oriente.Etiquetas: Países Árabes/Sionismo |
  |
|
|
|
|
|
Enviar um comentário
Nota: só um membro deste blogue pode publicar um comentário.