A guerra pola liberación nacional continua hoxe en Irlanda. Esta guerra ten as suas raíces na conquista da illa por Gran Bretaña en 1167. A fase máis actual desta guerra centrou-se en rematar coa ocupación continuada por Gran Bretaña de seis condados no norte de Irlanda. Os intereses revolucionários da clase obreira irlandesa nesta loita están representados colectivamente polo Movimento Socialista Republicano Irlandés (Irish Republican Socialist Movement) , constituido polo Partido Socialista Republicano Irlandés (Irish Republican Socialist Party) , o Exército de Liberación Nacional Irlandés (Irish National Liberation Army), os prisioneiros de guerra (Irish Republican Socialist Prisioners of War) , tanto do IRSP como do INLA), e as organizacións estabelecidas por todo o mundo para apoiar a estas forzas irlandesas.


O IRSP e o INLA foron fundados o 10 de decembro de 1974. A meirande parte dos primeiros militantes procedian do oficial Sinn Féin e o IRA (as mesmas organizacións das que se escindira cinco anos antes o Movimento Republicano Irlandés Provisional (Provisional Irish Republican Movement). A militáncia foi medrando coa entrada de socialistas independentes de todos os lugares de Irlanda, formando o Movimento Socialista Republicano Irlandés. James Connolly, o principal marxista irlandés, executado polo seu papel na Rebelión de Páscua de 1916, foi quen formulou o princípio ideolóxico que deu vida ao Movimento: a loita pola liberación nacional e a loita polo socialismo son inseparáveis en Irlanda.

O obxectivo do IRSM continua a ser a construcción dunha república socialista formada polos 32 condados, onde a clase obreira irlandesa controlará os meios de producción e a sua distribución, através dunha administración proletária guiada pola democrácia dos traballadores.

A tese política central do IRSP é que só a unha revolución socialista é capaz de proporcionar un meio para loitar polas necesidades da clase obreira irlandesa. O IRSP rexeita o conceito táctico de que primeiro é necesário acadar a liberación nacional para despois avanzar cara a obxectivos socialistas. Entende que a loita pola liberación nacional é un elemento máis da loita polo socialismo. O Partido tamén rexeita a posición que defende que o socialismo se pode conquistar nunha ou nas duas partes de Irlanda sen coseguir a reunificación. A partición criou unha división na clase obreira irlandesa, agachando os intereses comúns de clase. Mália recoñecer que a liberación nacional e o socialismo non poden ser conquistados através dunha vitória militar das forzas guerrilleiras, o IRSP defende o direito das forzas revolucionárias a empregar esta táctica sempre que sexa útil para a consecución dos seus obxectivos. O Partido tamén acredita na inexisténcia de calquer camiño parlamentar ao socialismo, e non sinte nengunha obriga de participar en todas as campañas eleitorais, ainda que non se nega a utilizar a política parlamentar como instrumento de propaganda política e para axudar a auto-organización da clase obreira para a obtención de obxectivos imediatos.

O IRSP está orgulloso de ser o partido irlandés máis grande que apoia totalmente o controlo feminino dos seus direitos reprodutivos, incluído o aborto. Ademais de apoiar o movimento de liberación feminino, tamén defende e loita polos dirietos dos homosexuais e as minorias étnicas; defende a língua própria de irlanda e os direitos dos falantes; advoga pola fin do roubo continuado por parte das compañias multinacionais das plusvalias xeradas polos traballadores irlandeses; opón-se á Unión Europea, e a degradación ambiental continuada; e aposta pola separación da igrexa dos asuntos civís e da educación e a eliminación das leis restrictivas inspiradas pola relixión.

Por mor do seu programa revolucionário, e a sua defensa na prática, o IRSM enfronta-se a unha violéncia desproporcionada ao seu tamaño. No mesmo momento da sua fundación, un ataque militar do IRA oficial custou a vida do primeiro presidente do IRSP, Seamus Costello. O Special Air Service (SAS), actuando como os escuadróns da morte unionistas, asasinou en 1980 ao sucesor de Costello, Miriam Daly, así como aos activistas Ronnie Bunting e Noel Lyttle. Ao longo da sua história, foron moitos os militantes do INLA asasinados polos exército británico e a policia irlandesa. En 1987, algúns antigos membros do INLA purgados da organización con anterioridade por actividades criminais e autodenominados Organización para a Liberación do Povo de Irlanda (Irish People's Liberation Organization), lanzaron un ataque contra o IRSM, asasinando ao Xefe do Estado Maior do INLA, e teórico do IRSM, Thomas 'Ta' Power. Ainda que sériamente mutiliado, o IRSM sobreviveu, mentres que o IPLO desapareceu en 1992. En xaneiro de 1996 agudizou-se a represión contra o IRSM, sendo asasinado a sangue frio por axentes da Intelixéncia británcia Gino Gallagher, seguido doutras tentativas criminais contra outros militantes.

Durantes os anos 80, o INLA continuou loitando contra as forzas de ocupación nos Seis Condados, realizando accións militares que subliñaron o carácter único da liña política do IRSM, como os axustizamentos de paramilitares unionistas, como John McKeage, dos Red Hand Commandos, ou o ataque con bombas a unha estación de radares perto de Cork que se utilizaba para subministrar información á OTAN, como xeito de amosar a violación da neutralidade irlandesa. Por mor dos éxitos contra o imperialismo, o líder do INLA, Dominic McGlinchey, foi nomeado a persoa máis buscada tando no sul como no norte de Irlanda, convertendo-se no primeiro republicano extraditado a Inglaterra.

Os compañeiros encarcerados do IRSM participaron en todas as loitas nas prisións de finais dos anos 70 e as folgas de fame de 1980 e 1981. Tres dos dez prisioneiros que morreron durante a folga de fame de 1981, Patsy O'Hara, Kevin Lynch e Michael Devine, eran voluntários do INLA.

Desde agosto de 1994, o INLA non realizou nengunha acción militar, co obxectivo de permitir que os nacionalistas se decaten por eles mesmos do fracaso do chamado proceso de paz e alto o fogo do IRA. O INLA mantén o seu direito lexítimo de actuar en defensa dos militantes do IRSM e da clase obreira irlandesa. Esta política defensiva traduciu-se en duas accións contra a RUC (Policia Real do Ulster) cando estes se uniron a unionistas en ataques contra traballadores nacionalistas.

Etiquetas: Outras loitas de liberación nacional