Para eles era unha loita xeracional, Edipo como ideólogo. Agora receben flores de agradecemento da prensa imperialista. Entrevistas en cafeterías de prezos obscenos. A 20 euros a auga. Tolemias de xuventude que deron paso á moqueta dos despachos onde se enterran os problemas con cal vivo. No edificio no que morreron catro sudamericanos da subcontrata, os demócratas idean os lazos azuis.

Di Rosa Pereda no xornal progolpista El País:

“Eu nunca fun particularmente leninista. Os trotskos daquel entón eramos máis internacionais e menos bolxes; xa se sabe que houbo unha transación histórica: ti cómeste o internacionalismo proletario e eu esquezo a democracia menxevique. E como todos os comunistas saben, quedou certa querencia nos trotskistas que facilitou a nosa conversión en socialdemócratas. Que era, finalmente, o que eramos.”

Agradecemos a súa sinceridade, mais díganos algo que non nos dixera xa Lenin hai moitas décadas.